5. CDA

(verkiezingsprogramma)

VN-verdrag
Participatie van mensen met een handicap is een zaak van de samenleving, ieder heeft hier zijn rol. Met de ratificering van het VN Verdrag voor de Rechten van mensen met een handicap heeft Nederland een belangrijke stap gezet naar een inclusieve samenleving. Hiermee is participatie nog geen feit. De overheid, het bedrijfsleven en de samenleving als geheel dienen samen de implementatie ter hand te nemen, zodat iedereen kan participeren ongeacht zijn of haar beperkingen of leeftijd.

Werk
Voor de eerder voorgestelde verlaging van belasting op laagbetaald werk en de  substantiële verlaging van de lasten voor werkgevers vragen we als tegenprestatie van de werkgevers een toezegging om het aantal banen voor mensen met een  arbeidsbeperking te verhogen. Tegelijkertijd willen we de regelingen waarop werkgevers een beroep kunnen doen wanneer zij mensen met een arbeidsbeperking in dienst nemen - loonkostensubsidie of loondispensatie - versterken en vereenvoudigen. Hierin dient de overheid het goede voorbeeld te geven. Het quotum voor arbeids-gehandicapten wordt afgeschaft.

Onderwijs
Het leenstelsel dat begin 2015 door VVD, PvdA, D66 en GroenLinks is ingevoerd, heeft nu al grote consequenties voor de toegankelijkheid van het onderwijs. Wij vinden het onacceptabel om in het onderwijs drempels op te werpen, waardoor leerlingen van lager opgeleide ouders en jongeren met een beperking minder gaan studeren. Daarmee gaat het stelsel in tegen de grondgedachte van ons onderwijs: gelijke kansen voor iedereen die zijn talenten wil benutten.

Het leenstelsel vergroot de scheidslijn tussen hoger- en laagopgeleiden in onze samenleving en de toegankelijkheid van het onderwijs staat op het spel. Wij willen daarom het huidige leenstelsel terugdraaien en de basisbeurs voor de bachelorfase opnieuw invoeren. De kwaliteitsimpuls in het hoger onderwijs blijft nodig,  kwaliteitsdoelen moeten vooraf helder geformuleerd worden en draagvlak hebben. De OV-studentenkaart blijft bestaan.

Zorg
Die belofte van zorg voor elkaar doen we ook als samenleving. Als iedereen weer verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen leven en dat van anderen, vormen we met elkaar die samenleving waarin niemand aan zijn lot wordt overgelaten en waar de zorg voor onze ouderen, zieken en gehandicapten verzekerd is.

Het eigen risico en de stapeling van eigen bijdragen maakt  dat mensen zorg mijden of een noodzakelijk bezoek aan een arts uitstellen.

Zorg heb je nodig als je ziek bent, ouder wordt of leeft met een handicap of beperking. De meeste mensen die zorg nodig hebben willen dit zo goed en lang mogelijk in hun eigen omgeving organiseren.

Bij het organiseren van zorg staat in onze ogen de hulpvragende mens steeds centraal. Wij willen deze zorg dichtbij huis versterken en beter organiseren, zodat de professionele zorg en ondersteuning beter aansluiten bij de keuzes van mensen om zo lang mogelijk regie over hun eigen leven te willen houden. Zorgverlening is maatwerk: Niet de  protocollen, formulieren of standaardhokjes van de zorgaanbieder of gemeente zijn uitgangspunt, maar de individuele zorgvraag. Innovatie en nieuwe medische inzichten kunnen daarbij helpen en het persoonsgebonden budget kan een belangrijk instrument zijn om die zorg naar eigen wens in te richten.

Wij ondersteunen lokale en regionale initiatieven, waarbij buurten, verenigingen, bedrijven, kerken, etc. met elkaar deze alledaagse zorg voor ouderen en zieken in hun eigen omgeving organiseren.

Betere zorg thuis vraagt ook om meer aandacht voor het welzijn van ouderen  en gehandicapten. De overheid kan dit niet alleen, maar kan wel haar aandeel  leveren in het aanbod van o.a. welzijnswerk, geestelijke verzorging en aandacht voor eenzaamheid.

Waar het bij kortdurende zorg soms letterlijk gaat om het weer op de been helpen van een patiënt, gaat het bij langdurige zorg aan ouderen, chronisch zieken of mensen met een beperking vooral om het bieden van kwaliteit van leven. Deze langdurige zorg thuis is voor familie en mantelzorgers zwaar en omdat mensen langer thuis blijven wonen zien we dat ook de zorg in verpleeghuizen intensiever en zwaarder is geworden.

Daarom kiezen wij in de langdurige zorg voor meer investeringen in de kwaliteit van de medewerkers. In de gehandicaptenzorg kunnen ouders en kinderen blijven rekenen op de noodzakelijke en dikwijls intensieve zorg; een leven lang. Cliënten die langdurige zorg en ondersteuning nodig hebben moeten ongeacht de van  toepassing zijnde regels een passende oplossing kunnen krijgen. Het budget volgt de cliënt in plaats van andersom. Persoonsvolgende bekostiging kan hierbij een goed instrument zijn.

In verpleeghuizen of instellingen voor mensen met een beperking staat de  kwaliteit van leven voorop. Juist daarom willen wij het verzorgend personeel alle ruimte bieden om die zorg op een menselijke manier te bieden. Onnodige regels worden geschrapt, zodat het personeel alle aandacht op de zorg kan richten. Voor goede zorg is betrokken en voldoende personeel onontbeerlijk. Daarom zullen bezettingsnormen vastgesteld moeten worden. En tot dat dit gebeurd is, geldt als uitgangspunt dat er minimaal twee zorgmedewerkers voor een groep van maximaal acht mensen zorgen.

Onder het huidige kabinet is marktwerking in de zorg steeds meer een doel op  zich geworden. Nadat de minister eerst de langdurige zorg, wijkverpleging en de GGZ-zorg naar de zorgverzekeringswet heeft overgeheveld, heeft het kabinet  vervolgens de zorgverzekeraars volledig financieel risicodragend gemaakt voor die zorg, terwijl bekend was dat de risicoverevening niet op orde is. Hierdoor is een ongewenste prikkel voor zorgverzekeraars ontstaan om chronisch zieken en gehandicapten niet als verzekerde toe te laten. Op deze manier wordt de solidariteit ondermijnd en daarom wordt deze maatregel ongedaan gemaakt.

De grootste zorg van mensen is de cumulatie van eigen bijdragen en de omvang van het eigen risico. In minder dan tien jaar tijd is dit eigen risico meer dan verdubbeld van 150 euro per jaar in 2008 tot 385 euro in 2016. Voor veel mensen, in het bijzonder chronisch zieken, ouderen en mensen met een beperking, is dat veel geld. Zeker aan het begin van ieder kalenderjaar is een bezoek aan  arts of ziekenhuis voor hen een kostbare aangelegenheid.

Wij vinden dat het anders kan. Het eigen risico blijft een goed instrument om de kosten in de hand te houden, maar een forse verlaging van het eigen risico maakt dat de lasten voor de zorg eerlijker worden verdeeld onder gezonden en zieken.

Het reguliere bezoek aan de huisarts blijft wat ons betreft buiten het eigen risico  vallen, zodat iedereen toegang blijft houden tot medische zorg. Ook voor minderjarige kinderen komt er geen eigen risico voor medisch specialistische zorg; wij vinden het belangrijk dat ouders altijd de mogelijkheid hebben om met hun kinderen het zekere voor het onzekere te nemen.

Grondwet
Het CDA staat achter artikel 1 van de grondwet en is tegen elke vorm van discriminatie. Bij een grondswetswijziging zal het CDA een initiatief om “seksuele gerichtheid” en “handicap” hierin expliciet op te nemen steunen. Waardoor deze gronden net zoals discriminatie van godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras en geslacht expliciet genoemd zullen worden.